آتش زدن به خانه مولا بهانه بود / مقصود خصم، کشتن بانوی خانه بود / باآن همه سفارش پیغمبر خدا / پاداش دوستی علی، تازیانه بود / آن شب قویترین سند غربت علی / تشییع مخفیانهو دفن شبانه بود
اس ام اس به مناسبت فاطمیه
آنان که بر این خانه هجوم آوردند / در خاک نهال کینه را پروردند
در کعبه علی شکسته بتها شانرا / اکنون به در خانه تلافی کردند
السلام علیک یا فاطمه الزهرا
پیامک شهادت حضرت فاطمه (س)
امشب دل سنگ کوچه ها می گرید/ یک شهر، خموش و بیصدا می گرید
تشییع جنازه غریب زهراست / تابوت به حال مرتضی میگرید…
پیامک تسلیت شهادت حضرت زهرا (س)
آقا جان!
موکول می کنم گله ی هجر را بعد
امروز حال مادرتان روبراه نیست…
اس ام اس ویژه شهادت حضرت فاطمه (س)
آتش زدن به خانه مولا بهانه بود / مقصود خصم، کشتن بانوی خانه بود / با آن همه سفارش پیغمبر خدا / پاداش دوستی علی، تازیانه بود / آن شب قویترین سند غربت علی /تشییع مخفیانه و دفن شبانه بود
مرام فقط مرام گاو،چون نگفتمن گفت ما.....رفیق فقط کلاغ نه بخاطر سیاهیش به خاطر یه رنگیش………معرفت فقط معرفت کرم نه به خاطر کرم بودنش به خاطر خاکی بودنش…
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
این اس ام اس رو میزنم به سلامتی همه بی معرفتا که سخت مشغول شطرنج زندگی اند
و نمیدونن ما مات رفاقتشون هستیم
* * * * * * * * * * *
میان دست من و تو هزار فرسنگ است / غریب مانده دلم بی وفا دلم تنگ است
سراغ چشم ترم را چرا نمی گیری / مگر جنس دل نازک تو از سنگ است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
طلوع بی شمار معرفت باش / به شهری که رسومش بی وفائیست
سرم سرگرم تصویر تو گشته / به آن حدی که اسمش بی نوائیست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حقیقت گم نشده. تکه تکه شده به اسم معرفت، افتاده دست یه مشت آدم بیمعرفت
*
تو ای سمبل معرفت!کجایی ؟سلام / این هم رسم توست،دوستی بی کلام
ندیدم کسی ،هیچ مانند تو / یک روز خوب ،یک روز بد...بی مرام
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
معرفت در گرانیست به هر کسندهند ...پر طاووس گران است به کرکس ندهند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
رفیق بی معرفت ؛ مثل پنجره ی رو به دیوار میمونه
.
.
.
چطوری پنجره؟
بوسه ام را می گذارم پشت در قهرکردی , قهرکردم , سر به سر
تو بیا , در را تماما باز کن هرچه میخواهی برایم ناز كن
من غرورم را شکستم , داشتی ؟ آمدم , حالا تو با من آشتی ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
به خاطر یافتن مقصر,زندگی ات را تلخ و سیاه نكن
بگذار آن چه در پایان یك عشق به جای میماند
خاطرات خوش باشد با من آشتی كن تا دنیا با من آشتی كند
*
*
هیچ وقت مغرورنشو ، برگ ها وقتی می ریزند که فکر می کنند طلا شده اند .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوستی شوخی سرد آدماست ، بازی شیرین گرگم به هواست
واسه کشتن غرورمن و تو ، دوستی توطئه ثانیه هاست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش غرورم را که در پستوی سادگیم پنهان بود می یافتی
اما تو این سادگی را بهانه ایقرار دادی برای در هم شکستن غرورم
*
دلم را شبی در حضورم شکستینه آینه، حتی غرورم شکستی
ندادی به خلوتگاه عشق راهم پلی بود اگر در عبورم شکستی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شده بازیچه ای قلب صبورم شکستی عاقبت بال غرورم
به آسانی گذشتی از کنارم مثال دفتری کردی مرورم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گفته بودی، از غرورم، از سکوتم، خسته ای من شکستم هر دو را
گفته بودم،از سکوتت،از غرورت خسته ام به خاموشی مغرورانه ات
شکستی تو مرا
خدا بودم خدای خودپرستان گدا كردی مرا تو سنگ مغرور
مرا باور به بی همتائی ام بود مرا از باور خود كردی ام دور
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
غرور من که زسختی به کوه میمانست ، کمر به کشتن خود بست و خاک پای تو شد
دلم که به همه بیگانه بود و یار نداشت ، چه دید در تو که اینگونه آشنای تو شد ؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم را شبی در حضورم شکستینه آینه، حتی غرورم شکستی
ندادی به خلوتگاه عشق راهم پلی بود اگر در عبورم شکستی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شده بازیچه ای قلب صبورم شکستی عاقبت بال غرورم
به آسانی گذشتی از کنارم مثال دفتری کردی مرورم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گفته بودی، از غرورم، از سکوتم، خسته ای من شکستم هر دو را
گفته بودم،از سکوتت،از غرورت خسته ام به خاموشی مغرورانه ات
شکستی تو مرا
امروز با غرورت باز م مرا شکستی با ناز وقهر و کینه مهرم زدل گسستی
دانی که بی تو هیچم ای ماه بی مروت باشد که بار دیگر قلب مرا شکستی ...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بسوزد دلت که سوزاندی دلم را به ویرانی کشاندی منزلم را
فکندی زیر پا احساس و شورم نکردی رحم، حتی بر غرورم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم را پیش خود پابند كردی ولی گفتی تو یك دنیای دردی
غرورم را شكستی بی تفاوت برو فكر كن همیشه خیلی مردی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تمام روز و شب با بیقراری به شوق روی تو بیدار هستم
اگرچه بی غرورم زنده اما به شوق لحظۀ دیدار هستم !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ز چشمت اگر چه که دورم هنوز ، پر از اوج عشق و غرورم هنوز
قبول است عمر خوشی ها کم است ، ولی با توام پس صبورم هنوز
* * * * *
نمیدانم گنجشک ها که شبیه هم هستند ، چه طور همدیگر و میشناسن.
و نمیدانم چند نفر شبیه من هستند که تو دیگر مرا نمیشناسی .
* * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم با تو بود
تو ولی سرد شدی
آنقدر سرد که به ناچار گرمایم را به تو بخشیدم
و تو به من تهمت سرد شدن زدی
* * * * * * * * * * * * * * * *
درد ، مرا انتخاب کرد
من ، تو را
تو ، رفتن را
آسوده برو ! دلواپس نباش
من و درد و یادت تا ابد با هم هستیم
* * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم درد می کند . انگار خام بودند خیال هایی که به خوردم داده بودی
* * * * * * * * * * * * * * * * *
به بند دلت میاویز رخت خاطره ام را ، گردبادهای فراموشی حرمت نمی شناسند !
* * * * * * * * * * * * * * * * *
هر که به من می رسد ، بوی قفس می دهد ! جز تو که پر می دهی تا بپرانی مرا !
حق با تو بود از غم غربت شکسته ام / بگذار صادقانه بگویم که خسته ام
ما می رویم و مقصدمان مشخص است / هر جا برویم از اینجا بهتر است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دگر حس شقایق را نداری هوای قلب عاشق را نداریًَ
از آن چشمان خون سرد تو پیداست ، که قلب تنگ سابق رانداری
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمیگنجم.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حق با تو بود از غم غربت شکسته ام / بگذار صادقانه بگویم که خسته ام
ما می رویم و مقصدمان مشخص است / هر جا برویم از اینجا بهتر است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دگر حس شقایق را نداری هوای قلب عاشق را نداریًَ
از آن چشمان خون سرد تو پیداست ، که قلب تنگ سابق رانداری
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمیگنجم.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سفر از فاصله ی دور حکایت دارد / خسته با رفتن احساس رفاقت دارد
چه صمیمانه به درگاه خدا گویم / که دلم از دوری دوست شکایت دارد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای دوست به خدا دوری تو دشوار است / بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی تو ای مونس جان ، دل ز غمت می سوزد / دل افسرده ی من طالب یک دیدار است
* * * * * * * * * * * *
زندگانی باهمین شوروهمین شبهاخوش است
باهمین بیش وهمین کمها خوشاست
زندگی کردیم وشاکی نیستیم/بر زمین خوردیم وخاکینیستیم
دور هستیم ازرفیقان ولی غافل از یاد رفیقان نیستیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در حنجرهام شور صدا نیست رفیق / یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق
بگذار که قصه را به پایان ببرم / آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق
*
یه تکیه گاهی واسه این دل من /یه وقت نری جدا نشی تو از من
رفیق نیمه راه دل نباشی / چه سوتوکوره اگه تو نباشی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من یاد خوش دوست به دنیا ندهم / لبخند خوشش به حور رعنا ندهم
گر یاد کند مرا هر از گاهی چند / گرد رخ وی به چشم بینا ندهم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو به پاکی عقیقی/مثل دریاهاعمیقی
فهمیدی چرا میخوامت؟/اخه بهترین رفیقی
ساقیا! باز خماریم به جامی بنواز / خاطر خسته ما را به سلامی بنواز
گر میسر نشود بگذری از کوچهما / گاه گاهی دل ما را به پیامی بنواز
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سلامت میکنم ای غنچه ی راز / تو بودی از برای عشقم آغاز
تویی تنها دلیل زنده بودن / ندارم طاقتت با چشم در ناز
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سلام من به غنچه ای كه صبحدم به خنده باز می شود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چه دعایی کنمت بهتر از این :
خنده ات از ته دل
گریه ات از سر شوق
و دلت کلبه ای از مهر و صفا
قلب تو جلوه ای عشق و ارادت به خدا
* * * * * * * * * *
در این ایام که از رحمت و برکت انباشته است؛
در این روزها که فرشته ها راحت میان ما قدم می زنند
و در این شب ها که از انوار خدا سپیدی گرفته اند
ما را از نسیم دعا فراموش نکنید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب که بلرزید دل و بغض وصدایت / آرام روان گشت دلت سوی خدایت
رفتى به در خانه آن قاضى حاجات / یاد آر مرا ملتمس لطف و دعایت
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
جمعه ملاقاتت کنم
یا مهدی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مردان که به هنگام خطر گرد آیند/ سرباز صفت به یک خبر گردآیند
مظلوم تویی که سال ها منتظری / تا سیصد و سیزده نفر گرد آیند
*
هر آنکس کار با مولا ندارد / یقینا بهره از معنی ندارد
بغیر از آتش سوزان دوزخ / مقامی روز وانفسا ندارد .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم / گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم
مینویسم روی هر گل نام زیبای